مقاومت

سال شرم آور برای رژیم صهیونیستی

روزنامه صهیونیستی هاآرتص با اشاره به فرا رسیدن سالروز جنگ غزه نوشت، سال گذشته شرم آورترین سال برای اسرائیل بود.
به گزارش واحد مرکزی خبر، هاآرتص در تحلیلی با اشاره به فرا رسیدن سالروز عملیات سرب گداخته و حمله رژیم صهیونیستی به غزه نوشت، امروزه اسرائیلی بودن بیش از گذشته شرم آور است زیرا در محاسبات نهایی جنگ که البته نمی توان آن را جنگ نامید بلکه باید آن را یک حمله وحشیانه خواند جایگاه بین المللی اسرائیل متحمل ضربه شدیدی شد.این روزنامه افزود، حتی کسانی که امروز این حمله را ضروری و درست تلقی می کنند، کسانی که معتقدند تنها با این حمله می شد از حملات موشک های قسام جلوگیری کرد نیز نمی توانند بهای سیاسی و اخلاقی که اسرائیل به خاطر این خشونت پرداخته است را نادیده بگیرند.
نویسنده این مقاله تصریح کرد، تصویر اسرائیل البته نه از دید شهروندان اسرائیلی بلکه از دید مردم جهان بسیار زشت تر از سال گذشته است.
وی افزود، امروزه اسرائیلی ها از اسرائیلی بودن خود شرم می کنند چرا که جهانیان صحنه های جنگ را دیده اند، صحنه های کشته شدگان و مجروحین را که در یک منطقه محصور شده که تنها با شهر پر رونق تل آویو یک ساعت فاصله دارد در پناهگاه ها هم در امان نبودند و بر اثر بمباران جنگنده ها و توپخانه های اسرائیل کشته شدند.
این نویسنده اسرائیلی نوشت، دنیا مدارس، بیمارستان ها و کارخانه هایی را دیده است که با بی رحمی بمباران و منفجر می شدند. جهان کودکان سوخته و دودهای سفید بمب های فسفری را دیده است که مراکز مسکونی ر ا دربرگرفته بود.
هاآرتص نوشت جهانیان بهانه ها و دروغ های تبلیغی اسرائیل را نپذیرفتند و حاضر نشدند رنج ها و مشکلات شهر سدروت را با غزه مقایسه کنند. آنها نپذیرفتند که اسرائیل ابرهای قارچ مانند بمب های فسفری را برای دفاع از خود بکار برده است و اینکه کشتار ده ها پلیس در یک محل رژه قانونی بوده است، و اینکه هشدارهای تلفنی به مردم برای ترک خانه های خود، اسرائیل را از مسئولیت جنایاتی که برای بمباران خانه های آنها صورت می گرفت، تبرئه کند.
در ادامه این گزارش آمده است... جهان دیده است که جالوت اسرائیل با بیرحمی داوود فلسطینیان را نشانه گرفت. جهان برابری در کشتار را نظاره گر بود: یک اسرائیلی در برابر صد فلسطینی و جهان دکترین مخوف نیروهای دفاعی اسرائیل را می دانست که براساس آن برای جلوگیری از تلفات، هر کاری را ممکن می دانستند. جهان می دانست که این بار قرار است دموکراسی در جایی برقرار شود که فاقد حق تعیین سرنوشت خود است، مناطقی که ساکنان آن فاقد حقوق اولیه بشری هستند و آوارگان و فرزندان آنها در محاصره به سر می برند.
به همین علت جهان با جدیت قابل توجیهی با ما برخوردکرد و حاضر نشد در مقابل ما سکوت کند و ما را ببخشد.
جهان نظاره گر این بود که با وجود حوادثی که به وقوع پیوست، اسرائیل با بی تفاوتی با این مسئله برخورد کرد. شهرهایی که در آن هیچ اعتراضی به وقوع نپیوست و کافه های تل آویو مملو از افرادی بود که به خوشگذرانی مشغول بودند. حتی خانواده های اسرائیلی هنگام بازدید از ارتفاعات اطراف غزه، محل های اصابت بمب را به کودکانشان نشان می دادند. بعدها جهان شاهد این بود که اسرائیل حتی حاضر نبود درباره آنچه انجام داده بود تحقیق و بررسی کند و انتقادکنندگان را نیز به باد حمله می گرفت.
جهان به زودی فراموش کرد که یک سال بعد، چهار و نیم میلیارد دلاری که برای بازسازی غزه جمع آوری شد، در زیرزمین های بانک های غزه راکد ماند چون اسرائیل با بازکردن گذرگاه های غزه برای تامین مصالح مورد نیاز مخالفت می کند و غزه را با خرابه هایش به سرنوشت خود سپرده است.
این روزنامه صهیونیستی افزود: غزه زخم های خود را فراموش نکرده است، نمی تواند آن را فراموش کند. بیش از 355 هزار نفر خانه های خود را از دست دادند، 1300 خانواده داغ دیده و هزاران نفر مجروح و معلول که از ترس و نگرانی ناتوان شده اند در غزه به سر می برند.
در اولین سالگرد حمله به غزه و در مقابل چنین وضعیت اخلاقی و سیاسی نامطلوب، اسرائیلی ها حداقل باید از خود سأال کنند آیا جنگ غزه این ارزش را داشت؟

 

منبع : کیهان  سه شنبه 8 دی 1388- شماره 19545